அச்சுறுத்தல் தரும் சீனாவின் பிரம்மபுத்திரா அணைத்திட்டம்

சீனாவின் பிரம்மாண்டமான பிரம்மபுத்திரா அணைத் திட்டம் இந்தியாவில் நீர் பாதுகாப்பு, சுற்றுச்சூழல் பாதிப்பு மற்றும் ஒரு முக்கியமான நதியின் மீது சீனாவின் வளர்ந்து வரும் கட்டுப்பாடு குறித்த கவலைகளைத் தூண்டுகிறது.

மேற்கு திபெத்தில் உள்ள மானசரோவர் ஏரிக்கு அருகில், இமயமலையின் வடக்கு சரிவுகளுக்கு அருகில் உள்ள அங்சி பனிப்பாறையின் இருந்து 2,900 கி.மீ நீளமான வளைவுப் பயணத்தைத் துவங்கும் யார்லுங் சாங்போ நதி அருணாச்சலப் பிரதேசத்தில் சியாங் என்றும் அசாமில் பிரம்மபுத்ரா என்றும் அழைக்கப்படுகிறது . இது திபெத்திய பீடபூமியின் குறுக்கே கிழக்கு நோக்கிப் பாய்கிறது.

இமயமலையின் கிழக்கு முனையை அடையும் வரை பிரம்மாண்டமான பயணத்தை தொடரும் அந்த நதி நம்சா பர்வா என்று அழைக்கப்படும் 7,782 மீட்டர் உயரமுள்ள ஒரு சிகரத்தில் ஒரு தடையை எதிர்கொள்கிறது. ஆனால் நதி நிற்காமல் அது மலையைச் சுற்றி ஒரு வியத்தகு யு-டர்ன் எடுக்கிறது. இது மிகவும் கண்கவர் நதி வளைவுகளில் ஒன்றான பெரிய வளைவு.

அடுத்து இந்த நதி யார்லுங் சாங்போ 5,000 மீட்டருக்கும் அதிகமான ஆழம் கொண்ட ஒரு பயங்கரமான 500 கி.மீ நீளமுள்ள பள்ளத்தாக்கில் பாய்கிறது. இது உலகின் மிக உயரமான துபாயின் புர்ஜ் கலீஃபாவை விட கிட்டத்தட்ட ஐந்து மடங்கு உயரம்.

அங்கு நதி நீர் ஒரு தடுக்க முடியாத சக்தியுடன் கலக்கிறது. இங்குதான் சீனா காலடி எடுத்து வைக்க விரும்புகிறது.

கிரேட் பெண்டில் உள்ள செங்குத்தான சாய்வு, பெய்ஜிங் சுரண்டத் தீர்மானித்துள்ள இணையற்ற நீர்மின் ஆற்றலைக் கொண்டுள்ளது. திட்டம் என்ன? பூமியில் புவியியல் ரீதியாக மிகவும் நிலையற்ற பகுதிகளில் ஒன்றான திபெத்தின் மெடோக் கவுண்டியின் நிலப்பரப்பில் ஒரு மகத்தான நீர்மின் திட்டம். இது அதிர்ச்சியூட்டும் திட்டம் மட்டுமல்லாது மனித லட்சியம் மற்றும் பொறியியல் துணிச்சலுக்கு சான்றாகும்.

137 பில்லியன் டாலர் (ரூ. 11.9 லட்சம் கோடி) மதிப்பீட்டில், இதுவரை முயற்சித்ததிலேயே மிகவும் சக்திவாய்ந்த நீர்மின் நிலையமாக இது மாறும். இது ஆண்டுதோறும் 60 ஜிகாவாட் மின்சாரத்தை உற்பத்தி செய்யும். 2033 ஆம் ஆண்டுக்குள் நிறைவடையும் என்று எதிர்பார்க்கப்படும் இந்த திட்டத்தில் ஆற்றின் ஓட்டத்தில் கிட்டத்தட்ட பாதியைத் திருப்ப, சீன பொறியாளர்கள் நம்சா பர்வா மலை வழியாக 12.5 மைல் நீளத்திற்கு சுரங்கப்பாதைகளைத் தோண்ட திட்டமிட்டுள்ளனர், இது வினாடிக்கு 2,000 கன மீட்டர் தண்ணீரை மீண்டும் திருப்பி விடுகிறது – இது ஒவ்வொரு நொடியும் மூன்று ஒலிம்பிக் அளவிலான நீச்சல் குளங்களை நிரப்ப போதுமானது.

இந்தியாவின் மிகப்பெரிய கவலை

2060 ஆம் ஆண்டுக்குள் கார்பன் நடுநிலைமையை அடைவதற்கான ஒரு படியாக சீனா இந்தத் திட்டத்தை முன்வைக்கும் அதே வேளையில், இது இந்தியாவிற்கும் வங்கதேசத்திற்கும் ஒரு பேரழிவை ஏற்படுத்தும். அருணாச்சலப் பிரதேசத்திலிருந்து வெறும் 30 கி.மீ தொலைவில் உள்ள அணையின் இருப்பிடம், இந்திய எல்லைக்கு மிக அருகில் ஆபத்தான நிலையில் வைக்கிறது, இது இந்தியாவில்  பாதுகாப்பு கவலைகளை எழுப்புகிறது.

மோசமான சூழ்நிலைகள் ஒரு பயங்கரமான படத்தை உருவாக்குகின்றன: பொறியியல் குறைபாடுகள், பூகம்பம் அல்லது நாசவேலை காரணமாக அணை தோல்வியடைந்தால் – விளைவுகள் பேரழிவை ஏற்படுத்தும். அருணாச்சலப் பிரதேசம் மற்றும் அசாம் வழியாக ஒரு உயரமான நீர் எழுச்சி பரவி, சில நிமிடங்களில் முழு நகரங்களையும் அழித்துவிடும்.

பிரம்மபுத்திரா ஆறு சீனாவில் 50.5 சதவீதம், இந்தியா (33.6), பங்களாதேஷ் (8.1) மற்றும் பூட்டான் (7.8) ஆகிய நான்கு நாடுகளில் கோடிக்கணக்கான மக்களுக்கு ஒரு முக்கிய ஆதாரமாகும். வெறும் நீர்வழிப் பாதையை விட, விவசாயம், குடிநீர் மற்றும் எரிசக்தித் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதால், அதன் ஓட்டத்தில் ஏற்படும் எந்தவொரு இடையூறும் ஒரு தீவிர கவலையாக உள்ளது.

இந்தியாவைப் பொறுத்தவரை, முதன்மையான கவலை பிரம்மபுத்திராவின் ஓட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் சீனாவின் திறன் ஆகும். சீனா மழைக்காலங்களில் அதிகப்படியான தண்ணீரை வெளியிட்டால், பேரழிவு தரும் வெள்ளம் இந்தியாவின் வடகிழக்கு மாநிலங்களை, குறிப்பாக அசாம் மற்றும் அருணாச்சலப் பிரதேசத்தை அழிக்கக்கூடும், அங்கு கிட்டத்தட்ட 40 சதவீத நிலம் ஏற்கனவே வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. இதன் விளைவாக பெருமளவிலான இடப்பெயர்வு, உள்கட்டமைப்பு சரிவு மற்றும் பொருளாதார பேரழிவு ஆகியவை கடுமையாக இருக்கும்.

மாறாக, வறண்ட மாதங்களில் நீர் ஓட்டத்தை கட்டுப்படுத்துவது விவசாயம், நீர் மின் உற்பத்தி மற்றும் குடிநீர் விநியோகத்தை முடக்கிவிடும். இந்தியாவின் நன்னீர் வளங்களில் பிரம்மபுத்திரா நதி கிட்டத்தட்ட 30 சதவீதத்தைக் கொண்டிருப்பதால், எந்தவொரு குறுக்கீடும் அச்சுறுத்தலை ஏற்படுத்துகிறது. “இந்த நீர் மின் திட்டம், நிலத்தடி நீர் மற்றும் மேற்பரப்பு நீர் மட்டங்களை பாதிப்பதன் மூலம், நீர் கிடைப்பைப் பாதிக்கும், யார்லுங் சாங்போ-பிரம்மபுத்திராவின் ஓட்டத்தை மாற்றும் ஆற்றலைக் கொண்டுள்ளது” என்று ஆக்ஸ்போர்டு குளோபல் சொசைட்டியின் ஆராய்ச்சியாளரான ஜெனீவ் டோனெல்லன்-மே எச்சரிக்கிறார்.

அஸ்ஸாமைப் பொறுத்தவரை, விவசாயத்திற்கு ஏற்படும் தாக்கங்கள் ஆபத்தானவை. ஆற்றின் ஊட்டச்சத்து நிறைந்த வண்டல் படிவுகள் நெல், தேயிலை மற்றும் சணல் சாகுபடியைத் தக்கவைத்துக்கொள்கின்றன. அதிகப்படியான வெள்ளம் அல்லது வறட்சி போன்ற எந்தவொரு இடையூறும் பயிர் விளைச்சலைக் குறைக்கலாம், உணவுப் பாதுகாப்பை அச்சுறுத்தலாம் மற்றும் ஆயிரக்கணக்கான விவசாயிகளை நிதி ரீதியாக முடக்கலாம். அணை கட்டுவது வண்டல் ஓட்டத்தைக் குறைத்தால், அது ஆற்றங்கரை அரிப்பை துரிதப்படுத்தலாம், மண் வளத்தைக் குறைக்கலாம் மற்றும் நீடித்த சுற்றுச்சூழல் வடுக்களை விட்டுச் செல்லக்கூடும்.

சீனாவின் நீர்மின்சார லட்சியங்கள் குறித்த இந்தியாவின் கவலைகள் நன்கு ஆதாரபூர்வமானவை. 2000 ஆம் ஆண்டில், அருணாச்சலப் பிரதேசத்தின் பாசிகாட்டில் ஏற்பட்ட கடுமையான வெள்ளப்பெருக்கு திபெத்தின் யிகோங் நதியில் ஏற்பட்ட அணை உடைப்புடன் தொடர்புடையது.

2012 ஆம் ஆண்டில், சியாங் நதி மர்மமான முறையில் வறண்டு போனது. 2016 ஆம் ஆண்டில், லால்ஹோ நீர்மின் திட்டத்திற்காக சீனா இந்திய எல்லைக்கு அருகிலுள்ள சியாபுகு நதியைத் தடுத்தது, மேலும் சந்தேகங்களை எழுப்பியது.

ஒரு வருடம் கழித்து, சியாங்கின் நீர் கருப்பாக மாறியது, சீனா மீதான குற்றச்சாட்டுகளைத் தூண்டியது.

சீனா இந்தக் கூற்றுக்களை நிராகரித்தாலும், திபெத்திய பீடபூமியில் ஏற்பட்ட பூகம்பங்கள் நிலச்சரிவுகளைத் தூண்டி, வண்டல் படிவுகளை கீழே அனுப்பியதாக செயற்கைக்கோள் படங்கள் பின்னர் வெளிப்படுத்தின. திபெத்தில் 100 க்கும் மேற்பட்ட சுரண்டப்பட்ட கனிமங்கள் உள்ளன.சுரங்க ஓடுபாதை தண்ணீருடன் கலந்து கருப்பு புகையை உருவாக்குவதால் மாசுபாடு ஏற்படுகிறது. அருணாச்சலப் பிரதேசம் ஏற்கனவே கருப்பான நீரைக் கண்டிருக்கிறது,” என்று ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலைக்கழகத்தின் சீன ஆய்வுகள் பேராசிரியர் ஸ்ரீகாந்த் கொண்டபள்ளி கூறுகிறார்.

யார்லுங் சாங்போவை அதன் வறண்ட ஜின்ஜியாங் மாகாணத்திற்கு திருப்பிவிடுவது சீனாவின் பரந்த லட்சியம் என்பது இன்னும் ஆழமான கவலைகளை எழுப்புகிறது. சீனா ஒரு நீர்த்தேக்கங்களுக்கு இடையேயான பரிமாற்றத் திட்டத்தின் மூலம் தண்ணீரை சேமித்து திருப்பிவிட்டால், நாம் உருவாக்கும் எந்தவொரு திட்டமும் நீர் பற்றாக்குறையை எதிர்கொள்ளும் மற்றும் மோசமாக பாதிக்கப்படும்.

பல நிபுணர்கள் அத்தகைய சாத்தியத்தை நிராகரித்தாலும், சந்தேகங்கள் நீடிக்கின்றன. “மெடோக் அணை நீர் சேமிப்பு மற்றும் திசைதிருப்பல் முயற்சிக்கு பதிலாக ஒரு நீர்மின் திட்டமாகத் தெரிகிறது. ஆனால் பெரிய அளவிலான உள்கட்டமைப்பு திட்டங்களை மேற்கொள்வதில் சீனாவின் சாதனைப் பதிவைக் கருத்தில் கொண்டு, அத்தகைய சாத்தியத்தை நிராகரிக்க முடியாது,” என்று மத்திய நீர் ஆணையத்தின் முன்னாள் தலைவர் ஏ.கே. பஜாஜ் கூறுகிறார்.

இந்த நிச்சயமற்ற தன்மைகளுக்கு மத்தியில், இந்தியா தனது அச்சங்களை சீனாவிற்கு தெளிவுபடுத்தியுள்ளது. “சீனாவின் மெகா நதி திட்டங்கள் குறித்து நாங்கள் தொடர்ந்து கவலைகளை எழுப்பி வருகிறோம்,” என்று வெளியுறவு அமைச்சக செய்தித் தொடர்பாளர் ரந்தீர் ஜெய்ஸ்வால் கூறினார்

திபெத்திய பீடபூமி பல்வேறு ஆசிய நாடுகளுக்கு உணவளிக்கும் 10 முக்கிய நதி அமைப்புகளுக்கு உணவளிக்கிறது. அவற்றில், இரண்டு அவற்றின் புவிசார் அரசியல் வலிமைக்காக தனித்து நிற்கின்றன: தென்கிழக்கு ஆசியா வழியாகச் செல்லும் மீகாங் மற்றும் பிரம்மபுத்ரா. இந்த ஆறுகளில் சீனாவின் ஆக்ரோஷமான அணை கட்டுதல், நீர்-மேலாதிக்கத்திற்கான அதன் உந்துதலுக்கான எச்சரிக்கையைத் தூண்டியுள்ளது,

மீகாங்கை சீனா நடத்தும் விதம் இந்தியா மற்றும் வங்காளதேசத்திற்கு ஒரு கடுமையான எச்சரிக்கையை அளிக்கிறது.இருபது ஆண்டுகளில் சீனா ஆற்றின் மேல் பகுதிகளில் 12 பெரிய அணைகளைக் கட்டியுள்ளது, இது இயற்கை ஓட்டங்களை சீர்குலைத்து, கீழ்நோக்கி சுற்றுச்சூழல் அழுத்தத்தை மோசமாக்கியது.

2019 ஆம் ஆண்டில், சராசரிக்கு மேல் மழை பெய்த போதிலும், சீனாவின் அணைகள் சாதனை அளவு தண்ணீரை சேமித்து வைத்தன, இது தாய்லாந்து, கம்போடியா மற்றும் வியட்நாமில் வறட்சியை ஏற்படுத்தியது.

2021 ஆம் ஆண்டில், முன்னறிவிப்பு இல்லாமல் மீகாங்கின் ஓட்டத்தை 50 சதவீதம் குறைத்ததால் மூன்று வாரங்களுக்கு, பாசனம், மீன்வளம் மற்றும் குடிநீருக்காக லட்சக்கணக்கானவர்கள் போராடினர்.

மெடோக் அணை ஒரு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட திட்டம் அல்ல, ஆனால் ஒரு பெரிய உத்தியின் ஒரு பகுதி. அரிசோனா பல்கலைக்கழகத்தின் புவியியல், மேம்பாடு மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பள்ளியின் முனைவர் பட்ட ஆராய்ச்சியாளரான சயனாங்ஷு மோடக் கூறுகையில், யர்லுங் சாங்போ பகுதி 2003 ஆம் ஆண்டிலேயே நீர் மின் உற்பத்திக்காக குறிக்கப்பட்டது. 2010 களில் இருந்து, சீனா பிரம்மபுத்திராவின் மேல் பகுதிகளில் அதன் நீர் மின் தடத்தை படிப்படியாக விரிவுபடுத்தியுள்ளது.

2015 இல் கட்டி முடிக்கப்பட்ட சாங்மு அணை, டாகு, ஜியாச்சா மற்றும் ஜீக்சுவில் மேலும் திட்டங்களுக்கு களம் அமைத்தது. செயற்கைக்கோள் படங்கள் இப்போது ஆற்றின் குறுக்கே கிட்டத்தட்ட 20 அணைகளை – பெரிய மற்றும் சிறிய – வெளிப்படுத்துகின்றன, இது சீனாவின் நீண்டகால நீர் அபிலாஷைகளை குறிக்கிறது. இந்தப் புதிய நடவடிக்கை, பிராந்தியத்தின் நீர் புவியியலில் தனது ஆதிக்கத்தை செலுத்த சீனாவின் சமீபத்திய படியாகத் தெரிகிறது என்று கூறுகிறார்.

டோக்லாம் (2017) மற்றும் கால்வான் (2020) சம்பவங்களுக்குப் பிறகு நீடித்த ராஜதந்திர முடக்கத்திற்குப் பிறகு இந்தியா மற்றும் சீனா மீண்டும் பேச்சுவார்த்தைகளை தொடங்கிய அதே வேளையில், மெடோக் அணை ஒப்புதல் நேரம் குறித்து இந்தியாவும் எச்சரிக்கையாக உள்ளது.

பல ஆய்வாளர்கள் இதை எல்லைப் பேச்சுவார்த்தைகளில் இந்தியாவுக்கு அழுத்தம் கொடுக்கும் ஒரு திட்டமிட்ட நடவடிக்கையாகக் கருதுகின்றனர். எல்லை தாண்டிய நதிகளுடன் பிராந்திய மோதல்களைப் பின்னிப் பிணைப்பதன் மூலம், பெய்ஜிங் மூலோபாய சலுகைகளை எதிர்பார்க்கிறது.

இந்தியா மற்றும் வங்கதேசத்தில் மெடோக் அணையின் சாத்தியமான தாக்கம் குறித்து விவாதம் நடந்து வரும் நிலையில், ஒரு உண்மை மறுக்க முடியாதது: அதன் கட்டுமானம் உடையக்கூடிய இமயமலைப் பகுதிக்கு மீளமுடியாத சுற்றுச்சூழல் அபாயங்களை ஏற்படுத்துகிறது.

அணைகள் நடுக்கங்களைத் தூண்டலாம், இது நீர்த்தேக்கத்தால் தூண்டப்பட்ட நில அதிர்வு எனப்படும் ஒரு நிகழ்வு, தேங்கி நிற்கும் நீரின் மகத்தான எடை பூமியின் பிளவு கோடுகளை சீர்குலைக்கும் போது சிறிய பூகம்பங்களைத் தூண்டக்கூடும். ஏற்கனவே அதிக நில அதிர்வு மண்டலத்தில், அத்தகைய அழுத்தத்தின் விளைவுகள் ஆபத்தான முறையில் கணிக்க முடியாதவை” என்று ஆஸ்திரேலியாவின் ஜேம்ஸ் குக் பல்கலைக்கழகத்தின் அறிவியல் மற்றும் பொறியியல் கல்லூரியின் துணைப் பேராசிரியரும், ஃபென்னர் சுற்றுச்சூழல் மற்றும் சமூகப் பள்ளியின் எமரிட்டஸ் பேராசிரியருமான ராபர்ட் வாசன் மற்றும் திப்ருகார் பல்கலைக்கழகத்தின் புவியியல் ஆய்வு மையத்தின் உதவிப் பேராசிரியர் சுக்லா ஆச்சார்ஜி எச்சரிக்கின்றனர்.

நில அதிர்வு அச்சுறுத்தல்களுக்கு அப்பால், அணையின் மிகப்பெரிய அளவு பெருமளவிலான காடழிப்பை எதிர்கொள்கிறது. அதன் பசுமைப் போர்வை மற்றும் இயற்கை நிலைப்படுத்திகளை அப்புறப்படுத்துகிறது. மரங்களின் வேர்கள் மண்ணை பிடிக்காமல், கனமழை பெய்யும் போது, ​​ஆபத்தான மண்சரிவுகள் ஏற்படலாம், இதனால் அணை உடையும் அபாயம் அதிகரிக்கும்.

ஏற்கனவே காலநிலை அழுத்தத்தால் இடிந்து விழுந்த இமயமலை, பனிப்பாறை ஏரி வெடிப்பு வெள்ளம், பனிச்சரிவுகள் மற்றும் நிலச்சரிவுகளில் ஒரு எழுச்சியைக் கண்டுள்ளது. மார்ச் 22, 2021 அன்று, யார்லுங் சாங்போவின் கிராண்ட் கேன்யனின் இடது கரையில் உள்ள செடோங்பு நதிப் படுகையில் ஒரு பெரிய பனிப்பாறை சரிந்து ஆற்றைத் தடுத்து நீர் மட்டத்தை 10 மீட்டர் உயர்த்தியது.

 ஜனவரி 7 ஆம் தேதி ஏற்பட்ட நிலநடுக்கத்திற்குப் பிறகு, திபெத்தில் உள்ள 14 நீர்மின் அணைகளை ஆய்வு செய்ததில் ஐந்தில் கட்டமைப்பு விரிசல்கள் காணப்பட்டன, இதனால் மூன்றை காலி செய்ய வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. இந்தப் பகுதி பூமியில் மிகவும் வண்டல் நிறைந்த மற்றும் வண்டல் உற்பத்தி செய்யும் பகுதியாகும். இதன் விளைவாக, இங்குள்ள அணைகள் வேகமாகச் சிதைவடைந்து, கீழ்நிலை மக்களுக்கு ஆபத்தை அதிகரிக்கின்றன

அணை கட்டுமானப் பணிகளைத் தொடங்குவதற்குப் பதிலாக, இந்தியா தனது வடகிழக்கு நீர் மேலாண்மை அமைப்புகளை வலுப்படுத்த வேண்டும் என்று நிபுணர்கள் வலியுறுத்துகின்றனர். மேம்பட்ட செயற்கைக்கோள் தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி சீனாவிலிருந்து நதி ஓட்ட கண்காணிப்பை மேம்படுத்துதல், வெள்ள அபாய மதிப்பீடுகளைச் செம்மைப்படுத்துதல் மற்றும் டெலிமெட்ரி நிலையங்களை மேம்படுத்துதல் ஆகியவை இதில் அடங்கும்.

பிரம்மபுத்திரா, சட்லஜ் மற்றும் சிந்து உள்ளிட்ட பல முக்கிய நதிகளை இந்தியாவும் சீனாவும் பகிர்ந்து கொள்கின்றன. இருப்பினும், முறையான ஒப்பந்தம் இல்லாத நிலையில், நீர் பகிர்வு ஒரு சர்ச்சைக்குரிய பிரச்சினையாகவே உள்ளது. சீனாவின் ஆற்றுப் பகுதியின் மேல் பகுதியில் நன்மை இருந்தபோதிலும், எந்தவொரு நாடும் மற்றொரு நாடுக்கு குறிப்பிடத்தக்க தீங்கு விளைவிக்கும் நடவடிக்கைகளை எடுக்க முடியாது என்ற ஐ.நா. நீர்வழிகள் மாநாடு போன்ற சர்வதேச மரபுகளின் கீழ் வலுவான தரவு பகிர்வு உறுதிப்பாடுகளுக்கு இந்தியா அழுத்தம் கொடுக்க முடியும்.

இருப்பினும், இந்தியாவோ அல்லது சீனாவோ அந்த ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்ட நாடுகள் அல்ல, மேலும் எந்தவொரு பிரம்மபுத்திரா படுகை நாடும் 2014 ஐ.நா. கடல்சார் நீர் பயன்பாடுகள் தொடர்பான மாநாட்டை அங்கீகரிக்கவில்லை.

பிரம்மபுத்திராவின் கொந்தளிப்பான நீரில், உயிர்வாழ்வது அணைகளின் வலிமையைச் சார்ந்தது அல்ல, மாறாக நாடுகளின் தொலைநோக்குப் பார்வையைச் சார்ந்தது.