கடந்த பத்தாண்டுகளில் மிகவும் பிரபலமானது என்றால் அது மொபைல் போன்கள்தான். கடந்த ஐந்து-ஏழு ஆண்டுகளில், மொபைல் அதை வெளியே எடுக்க முடியாத வகையில் மக்களின் வாழ்க்கையில் நுழைந்துள்ளது. ஒவ்வொரு நபரின் அன்றாட வாழ்க்கையிலும் இது ஒரு முக்கியமான மற்றும் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக மாறிவிட்டது.
ஆனால் விஷயங்கள், வசதிகள் மற்றும் தொழில்நுட்பம் ஆகியவை வாழ்க்கையை எளிதாகவும், எளிமையாகவும், மென்மையாகவும் மாற்றுவதற்குப் பதிலாக வேதனையளிக்கத் தொடங்கினால், சிந்திக்க வேண்டியது அவசியம். இந்த நிலைதான் இன்று மொபைல் கொண்டு வந்திருக்கிறது.
இந்த மொபைல் யுகம் என்ன மாதிரியான பிரச்சனைகளை கொடுத்துள்ளது, அவைகளின் நீண்ட பட்டியல் மற்றும் ஏராளமான கதைகள் உள்ளன. 70 சதவீதத்திற்கும் அதிகமான தனியார் பள்ளிகளில், குழந்தைகளுக்கு வீட்டுப்பாடம் மற்றும் பணிகள் ஆன்லைனில் வழங்கப்படுகின்றன.
இந்த நிலைமை நாடு முழுவதும் உள்ளது. அதாவது ஒவ்வொரு குழந்தையும் ஒவ்வொரு நாளும் இரண்டு முதல் மூன்று மணி நேரம் மொபைல் போன் வைத்திருப்பதை கட்டாயமாக்குகிறது.
தினசரி ஒரு நிமிட போதை கூட யாருக்கும் துன்பத்தை ஏற்படுத்தும் என்பதை அனைவரும் அறிவார்கள். ஒரு குழந்தை தினமும் மூன்று மணி நேரம் கைபேசியை வைத்திருப்பது எவ்வளவு மோசமான விளைவுகளில் மூழ்கிவிடும் என்பதை அவர்கள் எப்படி உணர மறந்தார்கள்?
குழந்தைகளுக்கு விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தி வழிகாட்டும் பொறுப்பை சுமப்பவர்களே அவர்களை தவறான பாதையில் தள்ளுகிறார்கள். திரையின் நேரத்தை அதிகரிப்பது கண்கள் சேதமடைந்து, உடல் மற்றும் மன நிலை மோசமடைதல் மற்றும் பல நோய்களுக்கு வழிவகுக்கிறது.
அலைபேசியை அதிகமாகப் பயன்படுத்துவதால் கவனச் சிதறல் மற்றும் மனச்சோர்வு அதிகரிக்கும் என்று அறிவியல் உண்மைகளின் அடிப்படையில் பல அறிக்கைகள் வந்துள்ளன. ஆன்லைன் கல்விக்கு அதன் சொந்த முக்கியத்துவம் உள்ளது என்பதில் சந்தேகம் இல்லை, ஆனால் எல்லாவற்றையும் ஆன்லைனில் கொண்டு வருவது புத்திசாலித்தனமாக கருத முடியாது.
கொரோனா காலத்தில் முழு கல்வியும் ஆன்லைனில் ஆனது என்பது புரிந்துகொள்ளத்தக்கது. தொலைவு மற்றும் மிகவும் கடினமான சூழ்நிலைகள் இருந்தபோதிலும் ஆன்லைன் வகுப்புகள் மற்றும் வீட்டுப்பாடங்களைச் செய்ய முடிந்தால் அது ஒரு மோசமான விஷயம் அல்ல.
ஆனால், சாதாரண சூழ்நிலையில், குழந்தைகளை மொபைல் போன்களில் சார்ந்திருக்க வைப்பது ஈடுசெய்ய முடியாத பாதிப்பை ஏற்படுத்தும். கல்வி நிறுவனங்கள் இதைப் பற்றி சிந்திக்க வேண்டும்.
இந்தப் பாதையில் தொடர்ந்தால், ஆசிரியர்களுக்குப் பதிலாக ஆன்லைன் விஷயங்களுக்கு குழந்தைகள் முக்கியத்துவம் கொடுக்கத் தொடங்கும் ஒரு நாள் வரும் என்பதையும் அவர்களே சிந்திக்க வேண்டும்.
எனவே, அதிகமாக மொபைல் பயன்படுத்துவதை நிறுத்துவது புத்திசாலித்தனம். மொபைலை ஒரு துணையாக மாற்ற வேண்டுமே தவிர அதுவே எல்லாம் அல்ல.
