வாழைப்பழ ரொட்டி அமெரிக்காவின் ஆறுதல் உணவாகவும், விருப்பமான காலை உணவுப் பழமாகவும் மாறுவதற்கு முன்பு அதற்கு நீண்ட வரலாறு இருந்தது. வாழைப்பழங்களின் கதை தென் அமெரிக்காவில் தொடங்கியது என்று பலர் நம்புகிறார்கள்.
ஆனால் வாழைப்பழங்களின் தோற்றம் மற்றும் அதன் தோற்றத்திற்குப் பின்னால் உள்ள உண்மை என்ன?
இன்று நாம் வாழைப்பழம் என்று கூறப்படும் பழம் முன்னாட்களில் கதலி பழம் என்ற சமஸ்கிருதப் பெயரைக் கொண்டிருந்தது, இது 5000 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய இந்திய வரலாற்றைக் குறிக்கிறது.
5000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இந்தியாவில் வாழைப்பழத்தின் வரலாறு
வாழைப்பழங்கள் ஆரம்பத்தில் இந்தியாவிலும் தென்கிழக்கு ஆசியாவிலும், குறிப்பாக மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளின் வளமான இடங்களில் செழித்து வளர்ந்தன. இந்த இடத்தின் வெப்பமான மற்றும் ஈரப்பதமான சூழ்நிலைகள் இந்த பழத்தை பயிரிடுவதற்கு மிகவும் உகந்ததாக இருந்தன. வாழைப்பழங்கள் இப்போது உலகின் அனைத்து மூலைகளிலும் பரவியிருந்தாலும், அவை இந்தியாவில் தங்கள் பயணத்தைத் தொடங்கின.
வாழைப்பழத்தின் வரலாறு இந்தியாவிலிருந்து உலகப் பிரபலத்திற்கு ஒரு எதிர்பாராத நபருடன் பயணித்தது: மகா அலெக்சாண்டர் இந்தியாவில் பயணம் செய்தபோது, விசித்திரமான பழத்தைக் கண்டார், அதில் மிகவும் ஆர்வம் கொண்ட அவர் அதை மத்திய கிழக்கு நாடுகளுக்கு எடுத்துச் சென்றார். அரபு வணிகர்கள் பழத்திற்கு “பனான்” அல்லது “விரல்” என்று பெயரிட்டனர், இந்த சொல் ஒரு நாள் சமகால வார்த்தையாக “வாழைப்பழம்” என்று பரிணமித்தது.
வாழைப்பழங்களின் தோற்றம் தென்கிழக்கு ஆசியாவிலிருந்து காணப்படுகிறது. கி.மு 8000 ஆம் ஆண்டில் வாழைப்பழங்கள் இப்பகுதியில் வளர்க்கப்பட்டதாக வரலாற்றாசிரியர்கள் நம்புகிறார்கள், மேலும் சுவாரஸ்யமாக ஆரம்பகால வாழைப்பழங்கள் இன்று நாம் அடையாளம் காணும் இனிப்பு, மஞ்சள் நிறத்திலிருந்து மிகவும் வேறுபட்டவை; அவை சிறியவை, குறைவான இனிப்பு மற்றும் மிகவும் பெரிய மற்றும் கடினமான விதைகளைக் கொண்டிருந்தன.
கண்டங்களைக் கடந்து வாழைப்பழத்தின் பயணம் மற்றும் ஐரோப்பாவில் அதன் எழுச்சி
மத்திய கிழக்கிலிருந்து கண்டங்கள் முழுவதும் வாழைப்பழங்களின் பயணம் தொடங்கியது. 15 ஆம் நூற்றாண்டில், இந்தப் பயணம் ஆப்பிரிக்காவிற்கு விரிவடைந்தது, இங்கிருந்து அது லத்தீன் அமெரிக்கா மற்றும் கரீபியன் வரை மேலும் பரவியது.
17 மற்றும் 18 ஆம் நூற்றாண்டுகளில், வாழைப்பழங்கள் இங்கிலாந்தில் ஒரு ஆடம்பரப் பழமாகக் கருதப்பட்டன, அங்கு அவை கவர்ச்சியான புதுமைகளாக இறக்குமதி செய்யப்பட்டு அதிக விலையில் சில்லறை விற்பனை செய்யப்பட்டன. ஐரோப்பிய சந்தைகளில் அவற்றின் வருகை ஆடம்பரம் மற்றும் கவர்ச்சியின் அடையாளமாக மாறியது.
1835 ஆம் ஆண்டில், இங்கிலாந்தின் சாட்ஸ்வொர்த் தோட்டத்தில் தோட்டக் கலைஞரான ஜோசப் பாக்ஸ்டன் ஒரு புதிய மஞ்சள் சதை கொண்ட வாழைப்பழத்தை வளர்த்தார். அவர் தனது முதலாளி வில்லியம் கேவென்டிஷுக்காக மூசா கேவென்டிஷ் என்று பெயரிட்டார், இது இன்றுவரை வணிக ரீதியாகக் காணக்கூடிய வாழை வகையாக மாறியது. அதுதான் கேவென்டிஷ் வாழைப்பழம். இந்தப் பழத்தின் பொருளாதார நம்பகத்தன்மை வாழைப்பழத்தை உலகம் முழுவதும் அன்றாடப் பழமாக மாற்றியது.
பண்டைய இந்திய சமுதாயத்தில் வாழைப்பழங்கள் மற்றும் அதன் பயன்பாடுகள்
வாழைப்பழம் “முக்கனி” பழங்களில் ஒன்றாகவும், மாம்பழம் மற்றும் பலாப்பழத்துடன், வேதங்கள் முதல் புத்த இலக்கியம் வரை போற்றப்படுகிறது. வாழை செடி பயனுள்ளதாக இருக்கும்:
பழம் உட்கொள்ளப்படுகிறது, இலைகள் மக்கும் தட்டுகளாக செயல்படுகின்றன, மேலும் பூ மற்றும் தண்டு கூட இந்திய பாரம்பரிய மருத்துவத்தில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இது இந்தியாவில் மத மற்றும் கலாச்சார வாழ்வில் வாழைப்பழம் வகிக்கும் முக்கிய இடத்தையும் காட்டுகிறது.
இந்திய வாழைப்பழங்களின் வகைகள்
இந்தியாவில் ஏராளமான பூர்வீக வாழை வகைகள் உள்ளன, ஒவ்வொன்றும் அதன் சொந்த சுவை மற்றும் அமைப்பைக் கொண்டுள்ளன, அதே நேரத்தில் மேற்கத்திய நாடுகளுக்கு கேவென்டிஷ் வாழைப்பழம் மட்டுமே தெரியும்.
குழந்தை உணவுக்காக தயாரிக்கப்படும் இனிப்பு மற்றும் மென்மையான மட்டி பஜாம் முதல் மொறுமொறுப்பான சிப்ஸாக தயாரிக்க உகந்ததாக இருக்கும் வலுவான மணம் கொண்ட நேந்திரன் வாழைப்பழங்கள் வரை, இந்திய வாழை வகைகள் பல்வேறு தயாரிப்புகளில் இணைக்கப்படுகின்றன. இந்த பன்முகத்தன்மை இந்திய வாழ்க்கையில் வாழைப்பழத்தின் முக்கியத்துவத்தை பிரதிபலிக்கிறது, இது இனிப்புகள் முதல் பிரதான உணவுகள் வரை பல வடிவங்களில் உட்கொள்ளப்படுகிறது.
